Op maandag 21 november besprak de leesgroep de tekst Gesamtkunstwerk Khaddafi van Guillaume Paoli. Deze tekst verscheen in Nederlandse vertaling van Iannis Goerlandt en Tineke Lecluyse in het tijdschrift nY; deze versie is hier te downloaden. Het Duitse origineel is via deze link te vinden. Lara Staal rapporteert:
De tekst plaatst het regime van Khaddafi in een theatrale context. Paoli vergelijkt Khaddafi met figuren als Ubu Roi en Macbeth. Hij stelt dat Khaddafi de theatralisering van de politiek tot het uiterste heeft gedreven. Paoli vraagt zich af aan welke eigenschappen de homo politicus moet voldoen. Kleven grootheidswaanzin, onverbiddelijkheid, zelfverloochening, verachting en gebrek aan realiteitszin niet simpelweg per definitie aan een dergelijke machtige positie?
Volgens Paoli kan het westen zich indenken waarom bepaalde dictators na het plunderen van hun land zich hebben teruggetrokken om in rust te genieten van hun rijkdom. ‘We leven nu eenmaal in een wereld die hebzucht als de kern van rationaliteit verklaart’, aldus Paoli. We spreken pas van waanzin als blijkt dat het de despoot niet om geld gaat. Hoewel Khaddafi een enorm vermogen bezat, is hij er niet vandoor gegaan. Hij heeft een ‘overbodig drama’ opgevoerd en dat vindt Paoli nu juist het interessante.