کارل پوپر در توضیح عبارت « اسطوره ی چهارچوب » می گوید : « اسطوره ی چهارچوب یعنی بحث عقلانی یا مثمر ثمر تنها در صورتی امکان پذیر است که شرکت کنندگان در بحث در یک چهارچوب مشترک از مفروضات اساسی شریک باشند یا دستکم به این شرط که برای ادامه ی بحث ، بر سر‌چنین چهارچوبی توافق کرده باشند [احترام بگذارند] »
یعنی کسانی که به چهارچوبهای فکری ( ایدئولوژی ها و یا مذاهب ) باور دارند ، فقط در صورتی حاضر به بحث با شما هستند که از یک نقطه ی تفاهم و اشتراک فکری کار آغاز شود . مثلن آغاز بحث یک فرد دین باور با یک فرد بی دین ، از جمله ی : « همه ی ما خدا رو قبول داریم دیگه ، درسته ؟ » خواهد بود و اگر فرد بی دین بگوید که : « نه ، من خدا رو قبول ندارم » فرد دین باور با جملاتی همانند « پس هیچی ، اینجوری نمیشه بحث کرد » یا : « تو که اصلن هیچی رو قبول نداری ، در مورد چی صحبت کنیم ؟ » و غیره ادامه ی بحث را غیر ممکن می داند . در
« – کاملن آماده ی پذیرش این نکته هستم که بحث میان کسانی که در چهارچوبهایی مشترک نیستند ممکن است دشوار باشد و هر چه فصل مشترک میان چهارچوبها بیشتر باشد ، بحث آسانتر و لذت بخش تر خواهد بود . … اما درباره ی مثمر ثمر بودن این بحث چه می توان گفت ؟ … مثمر ثمر بودنش نامحتمل است …. در‌حالی که بحث میان چهارچوبهای مختلف ، می تواند به غایت مثمرثمر باشد ، هرچند بسیار دشوار . » منطقی هم به نظر می رسد ، تو دلایلت را بگو ، او هم دلایلش را می گوید ! احسنت بر تو اگر دلایلت محکم تر و متین تر و منطقی تر بودند . شاید نتوان