Zwerfdieren zijn, met name in Zuid-Europese en voormalige Oostbloklanden, een groot probleem. In Nederland, België en Duitsland is een groot aantal stichtingen actief die zich het lot van deze zwerfdieren aantrekken.
Waar gehakt worden vallen spaanders en in het wereldje van deze organisaties is dat al niet anders. Recente aandacht in de pers heeft geleid tot een negatief beeld. Deels is dit te danken aan onkunde en onbegrip van de zijde van politiek, pers en burgers, deels aan organisaties die 'het niet zo nauw' nemen, waardoor integere organisaties tegen dezelfde vooroordelen aanlopen.
Misstanden hebben in België inmiddels geleid tot plannen voor een algemeen verbod, wat in 2009 in zou moeten gaan. Het is niet denkbeeldig dat Nederland dit voorbeeld volgt. Om dit te voorkomen heeft een aantal organisaties de koppen bij elkaar gestoken om te komen tot een vorm van regulering. De wijze waarop dit bereikt gaat worden staat nog niet vast. In het geval van zelfregulering kan aan een keurmerk worden gedacht, bij ingrijpen door de politiek aan een vergunningstelsel. Met de politiek is inmiddels