Vandaag zit ze op het krukje in pad vier, tussen de Nutella, zonnebloemolie, thee en koffie. Alle producten staan keurig uitgestald in de schappen. Orde, overvloed en kleurrijke verpakkingen, zo verleid je klanten.
Ze is niet alleen. Door de hele supermarkt zitten meisjes op krukjes. Met een beetje geluk zit haar collega in de buurt, dan kunnen ze wat kletsen. Vaker gebeurt er helemaal niets. Ze zit alleen in haar pad en plukt loom met haar vingers aan haar ingevlochten haar. Als het even kan, rust haar hoofd op een stapel dozen. Het is moeilijk wakker te blijven, al schijnt het TL licht hard en onafgebroken. Dan dommelt ze toch in. Even. Omdat niemand echt op haar let. Klanten passeren haar onverschillig. Haar manage
Wanneer een grijze, blanke man haar vraagt naar de American Garden pindakaas, schrikt ze op. Zonder veel enthousiasme wijst ze hem in de goede richting van haar pad. Hij heeft geluk, ze heeft de gevraagde potten vanmorgen in alle vroegte aangevuld. Er is net een nieuwe container vrijgegeven. De prijs moest wel iets omhoog. Inflatie. Voor haar is het hoe dan ook onbereikbaar, voor de kleinste pot moet ze zeker twee dagen werken.