رامان یک روش طیف سنجی است که بر اساس پدیده پراکندگی بنا نهاده شده و کاربردهای زیادی دارد. این روش معمولا در شیمی و برای پیدا کردن ساختار یک مولکول مورد استفاده قرار میگیرد و میتوان پیک های رامان یک ترکیب را به نوعی یک اثر انگشت برای آن دانست.
دقت آشکارسازی رامان به عوامل مختلفی از جمله طول موج لیزری به کار رفته و ماده خاص بستگی دارد. دقت آشکارسازی این روش از چند ppm تا ppb میتواند باشد. برهمکنش نور با ماده در ناحیه زیر قرمز میتواند به دو صورت جذب و پراکندگی انجام گیرد. این دو پدیده اساس شناسایی و اندازهگیری ترکیبات به دو روش طیف سنجی نور جذبی مادون قرمز و پراکندگی رامان را تشکیل میدهند. علیرغم شباهت زیاد روش رامان با طیف سنجی مادون قرمز، این دو روش در جزئیات تئوری و طیفی با یکدیگر متفاوت هستند. به نحوی که برای تشخیص دقیق تر ساختار یک ترکیب
طیف سنجی رامان به دلیل اینکه اطلاعات دقیق و سریعی از ترکیب مولکولی مواد زیستی را به روشی غیر مخرب فراهم میکند، مورد توجه است. برخی از کاربردهای این تکنیک در ادامه آمده است: